-
1 approximately
[ə'prɔksɪmɪtlɪ]advokoło, w przybliżeniu* * *adverb (nearly; more or less: There will be approximately five hundred people present.) około, w przybliżeniu -
2 estimate
1. ['ɛstɪmət] n( calculation) szacunkowe or przybliżone obliczenie nt, szacunek m; ( assessment) ocena f; ( of builder etc) kosztorys m2. ['ɛstɪmeɪt] vtto give sb an estimate of — przedstawiać (przedstawić perf) komuś kosztorys +gen
I estimate that … — według moich szacunków, …
* * *1. ['estimeit] verb1) (to judge size, amount, value etc, especially roughly or without measuring: He estimated that the journey would take two hours.) oszacować2) (to form an idea or judgement of how good etc something is: I estimated my chances of escape as very good.) oceniać2. [-mət] noun(a calculation (eg of the probable cost etc of something): He gave us an estimate of the cost of repairing the stonework; a rough estimate.) szacunkowe wyliczenie -
3 nowhere near
(not nearly: We've nowhere near enough money to buy a car.) ani w przybliżeniu -
4 ONC
( BRIT) n abbr= Ordinary National Certificate świadectwo odpowiadające w przybliżeniu GCE A level -
5 approximately
w przybliżeniu -
6 approximately
w przybliżeniuEnglish-Polish dictionary of Electronics and Computer Science > approximately
См. также в других словарях:
w przybliżeniu — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} przybliżając do jakiejś wartości czy liczby; około, mniej więcej, niezbyt dokładnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podać w przybliżeniu koszt wycieczki. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
przybliżenie — n I 1. rzecz. od przybliżyć. 2. lm D. przybliżenieeń «wartość, liczba niezupełnie dokładna» Podać przybliżenie czegoś. ∆ mat. Przybliżenie dziesiętne «zapis danej liczby w postaci skończonego ułamka dziesiętnego» w przybliżeniu w użyciu przysłów … Słownik języka polskiego
lekko — 1. Komuś jest, robi się, zrobiło się lekko (lżej), raźnie, raźno (raźniej) na duszy, na sercu «ktoś jest w nastroju radosnym, pogodnym»: (...) od skowronków, które trzepocąc się w górę dzwoniły nad brzozowym młodniakiem robiło się raźniej na… … Słownik frazeologiczny
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
plus — 1. Być na plusie «mieć bilans dodatni»: (...) co pana zdaniem decyduje o tym, że firma jest na plusie, że rozwija się, że ma ciągle nowych klientów? GWs 126/1995. 2. Mieć u kogoś plus «zyskać czyjąś aprobatę»: Jeżeli to, co mówiłeś, okaże się… … Słownik frazeologiczny
zarys — W głównych, ogólnych, grubszych itp. zarysach «ogólnie, nie wdając się w szczegóły, z grubsza, w przybliżeniu»: Koniec X w. to nowy jakościowo okres w historii Skandynawii. Powstają wtedy pierwsze państwa – ich zasięg terytorialny przetrwał w… … Słownik frazeologiczny
ablatiwus — m IV, D. ablatiwuswu, Ms. ablatiwuswie; lm M. ablatiwuswy jęz. «przypadek deklinacji łacińskiej, znany też w innych językach, odpowiadający w przybliżeniu polskiemu narzędnikowi, częściowo miejscownikowi lub dopełniaczowi z przyimkiem od» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
blisko — bliżej 1. «w małej odległości; niedaleko» Dom był już blisko. Podszedł do morza tak blisko, że zamoczył sobie nogi. Jest blisko do domu. Mieszkał blisko szkoły a. od szkoły. 2. «w krótkim czasie, niezadługo» Już blisko do świąt. Było blisko… … Słownik języka polskiego
chyba — 1. «partykuła (łącząca się również z końcówkami trybu warunkowego czasowników) osłabiająca treść zdania lub członu zdania, do którego się odnosi, wprowadzająca odcień niepewności, przypuszczenia, możliwości czegoś, przybliżenia; być może,… … Słownik języka polskiego
garniec — m II, D. garniecnca; lm M. garniecnce, D. garniecnców (garniecncy) 1. «dawna polska miara objętości, zawierająca cztery kwarty (w przybliżeniu cztery litry)» Garniec owsa, piwa. 2. «naczynie o pojemności jednego garnca; ilość czegoś równa… … Słownik języka polskiego